ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘာမွမရွိေသာအိုးတစ္လံုးျဖစ္ခ်င္ပါသည္။ အထဲမွာ ဘာမွမထည္႕ထားခ်င္ပါ။ထိုသို႕ျဖင္႕ အမ်ားႀကီးရွိေနခ်င္ပါေတာ႕သည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ေရလို စီးခဲ႕ပါသည္။ အေကြ႕အေကာက္မ်ားစြာျဖတ္သန္းခဲ႕ပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း..........
ကၽြန္ေတာ္႕ေက်ာေပၚတြင္ အမွိုက္သရိုက္တခ်ိဳ႕ လည္း.... ပါလာနိုင္ပါသည္။
ခြက္လြတ္တစ္လံုး ကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္႕သည္။အထဲမွာဘာမွ မရွိေသာေၾကာင္႕ သူခြက္လြတ္ ျဖစ္ေနသည္။
ထိုဘာမွမရွိေသာေနရာကပင္အသံုး၀င္လွသည္။ကၽြန္ေတာ္လည္း"ဘာမွမရွိေသာေနရာ"ျဖစ္သည္။
ဘယ္ခြက္ထဲသို႕၀င္ရမည္နည္း။
ကၽြန္ေတာ္ဘာကိုမွ ဆုပ္ကိုင္မထားပါ။လက္ေခ်ာင္းေတြ ဒီအတုိင္းရွိပါသည္။ လက္ေခ်ာင္းအခ်င္းခ်င္း လည္းဆုပ္
ကိုင္မထားပါ။ လက္ေခ်ာင္းေတြဒီအတုိင္းရွိေနပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ပညာရွင္ႀကီးမျဖစ္ ခ်င္ပါ။ အလြမ္းေတြထဲမွာ ပညာနွင္႕ ယွဥ္၍ျဖစ္ေပၚလာ ေသာ အလြမ္းသည္
အဆိုး၀ါးဆံုး ျဖစ္ပါသည္။
ေျခဖ်ားေထာက္ ၿပီးကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလ်ွာက္ဖူးပါ သည္။ သတိနွင္႕ ထိန္း ေလွ်ာက္ျခင္းျဖစ္၍ မလဲပါ။ သို႕ေသာ္
သတိထားရျခင္းက ပင္ပန္းပါသည္။ထိန္း ေလ်ွာက္ရျခင္း ေၾကာင္႕လည္း ေညာင္းပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ တိုးတိုးေလးေနခ်င္ပါသည္။ က်ယ္ေလာင္မွုကို မနွစ္သက္ပါ။ "တိိုးတိုး" ေလး "ေအာ္" တတ္ သူမ်ား
ကိုလည္းေတြ႕ဖူးပါသည္။သူတို႕ ကို လဲ မနွစ္သက္ပါ။
အခ်ိဳ႕လူမ်ား သည္ ႀကိဳးနွင္႕ခ်ည္ေနွာင္တတ္၏။ အခ်ိဳ႕သူမ်ားက ႀကိဳးမပါဘဲ ခ်ည္ေနွာင္တတ္သည္။
ကၽြန္ေတာခံခဲ႕ရဖူးသည္။
လိုအပ္လ်ွင္ေတာ႕ တိုက္ပြဲ၀င္မည္။ သို႕ေသာ္ မလိုအပ္ေအာင္ႀကိဳးစားမည္။
ကၽြန္ေတာ္ သည္ ေက်ာက္စိမ္း လို တစ္ခၽြင္ခၽြင္ျမည္ သူမဟုတ္။ ေက်ာက္ခဲလို တစ္၀ွီး၀ွီး လွိမ္႕ ခ်င္သည္။
လမ္းဖယ္ေပးၾကေစလိုသည္။
ကၽြန္ေတာ္မက္ခဲ႕ဖူးေသာ အိမ္မက္ တို႕ မ်ားလွၿပီ။ လူငယ္တစ္ေယာက္အတြက္ လံုေလာက္ပါၿပီ။ ေတာ္ပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာ ေသာ္လည္း သူတို႕မၾကားၾက။ အိမ္မက္မ်ားစြာ လာျမဲလာသည္။
လိုခ်င္ေသာအခါ ေကာက္ယူရ၏။ မလိုခ်င္ေတာ႕ေသာအခါ ျပန္ လႊင္႕ပစ္ရ၏။ အစကတည္းက မယူခဲ႕လွ်င္
အေကာင္းသား။ ခုေတာ႕ "အား" နွစ္ခါကုန္ရသည္။
ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဘယ္သူခ်ည္ေနွင္ခဲ႕ သည္ မသိ။ ဘယ္ တုန္းက ခ်ည္ေနွာင္ခဲ႕ သည္ မသိ။ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ျဖည္လိုက္ ရတာ။
ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ။ သို႕ေသာ္ ေအာင္ျမင္ ျခင္း သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း မဟုတ္။ ခြင္႕လႊတ္ ျခင္းကသာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း
ျဖစ္သည္။ အေဖာ္မပါလည္း တစ္ ေယာက္ထဲရပ္တည္မည္။ ခြင္႕လႊတ္ျခင္း ျဖင္႕ ၿငိမ္းခ်မ္းမည္။
သူေ႒းႀကီး လက္ ထဲမွျပား ေစ႕သည္လည္း သူေတာင္းစား လက္ထဲမွ ျပားေစ႕ နွင္ တန္ဖိုးညီသည္။
ဘ၀မွာ ေလေျပ ကိုခ်ည္း ေမွ်ာ္လင္႕စရာမလို ။ မုန္တိုင္းမွာလဲ ေအာက္ဆီဂ်င္ပါေလသည္။
နိုးနိုးၾကားၾကားေတာ႕ မအိပ္ခ်င္ပါ။ အိပ္မည္႕အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ပဲအိပ္ ပါ ေတာ႕မည္။
(တာရာမင္းေ၀)
