Tuesday, July 31, 2007

ငယ္အိမ္မက္၏လက္ေတြ ့ဆန္ၿခင္း

(၁)

ကြ်န္ေတာ္မူလတန္းေက်ာင္းသား ေလာက္ကေပါ့။ ငယ္အိမ္မက္တစ္ခု ရွိတယ္။ အဲ့ဒါ ..... တိုက္ေလယာဥ္မွူးတဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ ငယ္ဘ၀ဟာ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခုမွာ ၾကီးၿပင္းလာခဲ့ရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ စစ္ဘက္အရာရွိတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက သူရဲေကာင္း၀ါဒဆိုတဲ့ herolism ကို ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ပီပီ ယံုၾကည္ကိုးစားခဲ့မိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ၾကည့္ခဲ့တဲ့ဇာတ္ကားေတြကကို သူရဲေကာင္း၀ါဒကို သူရဲေကာင္း၀ါဒကို အသားေပးတဲ့ ဇာတ္ကားေတြပါပဲ။ ဥပမာ - Spiderman၊ Superman စတာေတြေပါ့။ အင္း ...... ကြ်န္ေတာ္ၿဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ တိုက္ေလယာဥ္မွူးဆိုတာ တကယ္ေတာ့သူရဲေကာင္း၀ါဒ နဲ့ ေမြ ့ေလ်ာ္သူေတြလို ့ထင္ခဲ့တယ္။
Do or Die, Dead or Alive
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ....... ကြ်န္ေတာ္ဟာတိုက္ေလယာဥ္မွူး တဦးၿဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး။ အဓိကအခ်က္က ကြ်န္ေတာ့္အေဖေၾကာင့္ပဲ။ သူဟာ သူ ့ဘ၀တစ္ခုလံုးကို လက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့အစည္းထဲမွာ ႏွစ္ၿမဳပ္ရင္း နစ္ၿမဳပ္ေနခဲ့ရသူပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ အေတြးအေခၚအရေတာ့ တိုက္ေလယာဥ္မွူးမၿဖစ္ခ်င္ေနပါေစ ....... လူ ့ကြ်န္ေတာ့မၿဖစ္ခ်င္ဘူးဗ်ာ။
ဒါကိုစဥ္းစားမိတိုင္း ေတြးမိတာတစ္ခုရွိတယ္ဗ်။
ကြ်န္ေတာ္တို ့တိုင္းၿပည္မွာ Herolism ပံုစံနဲ့ ဘ၀ကိုရပ္တည္၊ အာဏာကိုဆုပ္ကိုင္ထားလိုေတြ ရွိတယ္။ အခုလို Post Modern ေခာတ္ၾကီးထဲက နည္းပညာေပါက္ကြဲေနတဲ့ကာလမွာ Herolism ဟာ ကြ်န္ေတာ္တို့ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခုလံုးအတြက္ အသံုးက်ေစပါေတာ့မလား ........ ?။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ Herolism ဆိုတာ ၾကည္ေကာင္းရံုဖန္တီးထားတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားေတြမွာပဲ ရွိေတာ့လို ့ထင္တယ္။ ခင္ဗ်ားကာ ...... ဘယ္လိုထင္သလဲ ....... ?။

(၂)
ကြ်န္ေတာ္ အလယ္တန္ေက်ာင္းသားေလာက္ကေပါ့။ ငယ္အိပ္မက္တစ္ခုရွိတယ္။ YIT ဆိုတဲ့ေက်ာင္းၾကီးမွာ အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္သား တစ္ေယာက္အေနနဲ့ တက္ေရာက္ပညာသင္ၾကားခ်င္ခဲ့တယ္။ အထူးသၿဖင့္ ဓါတုအင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကံဆိုးခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ကို ...... ကံဆိုးခဲ့ပါတယ္။ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ကြ်န္ေတာ္အမွတ္ေကာင္းခဲ့ေပမဲ့၊ ဓါတုအင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ခြင့္ရခဲ့ေပမဲ့ အတက္မက္ဆံုးၿဖစ္တဲ့ YIT ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အၿဖစ္ မရဲရင့္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ ့ ........ GTC ဆိုတဲ့သီဟိုေတာထဲက တစ္တပ္ေက်ာင္းေဆာင္ေလးေတြမွာ ၁နွစ္ခြဲေလာက္ကို အခ်ိန္ကုန္ေစခဲ့ပါတယ္။ အင္း ..... အဲ့ဒီတုန္းကေက်ာင္းမတက္ခဲ့တာက ဆရာ၊ဆရာမေတြၾကား တပည့္လုၾကရင္း (ရိုင္းရိုင္းေၿပာရရင္ "စာခြက္လုၾကရင္း") ကြ်န္ေတာ္တို ့ ၾကားညပ္ေနခဲ့လို့ပါ။ ဒီလိုနဲ ့ .... ဒုတိယနွစ္အၿပီး တတိယနွစ္မတက္ခင္မွာ ကြ်န္ေတာ္ၿဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ ဓါတုအင္ဂ်င္နီယာ ဘ၀ကို ရာသက္ပန္စြန္ ့လြတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ ...... ပညာတတ္လူငယ္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မလိမ္ခ်င္လို ့ပါဗ်ာ။

ဒါကိုစဥ္စားမိတိုင္းေတြးမိတာတစ္ခုရွိွတယ္ .......။

ကြ်န္ေတာ္တို ့တိုင္းၿပည္ရဲ့ တကၠသိုလ္ၾကီေတြမွာ ေန ့စဥ္ေန ့တိုင္းလိုလို ဘြဲ ့၀တ္ရံုတစ္ကားကားႏွင့္ လူေတြကိုေတြ ့ေနၾကရပါတယ္။ သူတို့ကိုၿမင္တိုင္း ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ ....... ကြ်န္ေတာ္တို ့တိုင္းၿပည္အတြက္ ေဒါင္ေဒါင္ၿမည္ ပညာတတ္လူငယ္ေတြလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကိုေတာ့ က်ဳပ္မေၿဖခ်င္ဘူးဗ်ာ။ ဘာလို ့လဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကိုတိုင္ GTC မွာ B.Tech အထိတက္ေရာက္နိုင္ခဲ့တာက "အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းတို ့ကို အေၾကာင္းၿပဳၿပီးသကာလ" တက္ေရာက္နိုင္ခဲ့လို ့ပါပဲ။ ခင္ဗ်ားတို ့ေကာ က်ဳပ္မေၿဖခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းကို ေၿဖခ်င္ၾကပါသလား?.........။

(၃)

အင္ဂ်င္နီယာေကာလိပ္ ေက်ာင္းသားတစ္တစ္ေယာက္အၿဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ ဟန္ေဆာင္ေနတုန္းကေပါ့။ ငယ္အိမ္မက္ တစ္ခုရွိတယ္။ "ရင္နင္ေအာင္ေမြး" ဆိုတဲ့ ၀တၱဳဖတ္ၿပီးခ်ိန္ေလာက္ေပါ့။ လူအဖြဲ ့အစည္းကို လြတ္လပ္စြာ အေထာက္အပံ့ ေပးနိုင္သူေတြကို ေလးစားတယ္။ ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့သူေတြကို ေလးစားတယ္။ သူတို ့လိုၿဖစ္ခ်င္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ လူခ်မ္သာတစ္ေယာက္ မၿဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ တင့္ေတာင္းတင့္တယ္ စားေလာက္ရံုေငြေၾကး ရွိရင္လံုေလာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ က်ဳပ္လုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ရဲ့၀င္ေငြဟာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္လက္ေတြ ့ မဆန္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ အနိမ့္ဆံုးလိုအပ္ခ်က္ကိုေတာင္ ကြ်န္ေတာ္တပ္မက္ခဲ့တဲ့ အလုပ္က အာမခံခ်က္မေပးနိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ တကယ္တပ္မက္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆံုးအိမ္မက္က "တကၠသိုလ္ဆရာ" တစ္ေယာက္တဲ့။ ကြ်န္ေတာ့ရဲ့ ေနာက္ဆံုအိမ္မက္အတြက္ ဘာကိုမွ ခင္ဗ်ားတို ့ကို မေမးခ်င္ေတာ့ပါ။

(၄)
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ငယ္အိမ္မက္ (၃)ခုလံုးကို ၿပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အေတြးတခ်ိဳ ့ထပ္ရလာခဲ့ပါတယ္။

ခိုင္မာတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ဆိုတာ ဘာလဲ?.........။

က်ဳပ္ကေတာ့ဗ်ာ ........... အဲ့ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ဆိုတာထက္ အဲ့ဒီ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိခ်ဥ္းကပ္တဲ့ မူ၀ါဒကိုသာ အေလးေပးခ်င္တယ္။
အနီးစပ္ဆံုးေၿပာရရင္ .......... ကြ်န္ုပ္တို ့၏ ခ်စ္လွစြာေသာ ၿမန္မာၿပည္ၾကီးေပါ့။ အေရ့ွေတာင္အာရွမွာေတာင္ တၿဖည္းၿဖည္းနိမ္ပါးလာခဲ့တာ ရည္ရြယ္ခ်က္မေကာင္လို ့လား?၊ မူ၀ါဒေတြမွားေနလိုု ့လား ?။
က်ဳပ္ကေတာ့ မူ၀ါဒလို ့ပိုထင္ပါတယ္။
အင္း ..... အခုေတာ့ ...... ဘ၀အတြက္ ခိုင္မာတဲ့မူ၀ါဒမရွိခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ပ်ံက် ITသမားတစ္ေယာက္အၿဖစ္ ေပေပေတေတ ေနသားက်ေနခဲ့ပါၿပီ။
ကြ်န္ုပ္တို ့ခ်စ္တဲ့ ၿမန္မာၿပည္ၾကီကိုေတာ့ ပ်ံက်တိုင္းၿပည္တစ္ခုအၿဖစ္ မေပေတေစခ်င္ပါဘူးဗ်ာ .........။

poohatgyi@gmail.com
02:03 AM
30th, July, 2007

Wednesday, July 04, 2007

၀ိညာဥ္မဲေသာ ......

မင္းေသြးေၾကာထဲစိမ့္၀င္သြား
ငါ့မ်က္လံုးေတြထားခဲ့ရ
ငါ့မ်က္လံုးေတြထားခဲ့ရ ........
မင္းေက်ာပိုးအိတ္ထဲပိတ္မိကာ
ငါမနက္ခင္းေတြ ေသဆံုးသြား
ငါမနက္ခင္းေတြ ေသဆံုးသြား .......
သိပ္ခ်စ္တ့ဲမင္းဆံပင္ေတြၾကား
ငါ့စိတ္ဓါတ္ေတြ ကြဲအက္က်
ငါ့စိတ္ဓါတ္ေတြ ကြဲအက္က် ........
မင္အနမ္းထဲေရာက္တဲ့ည
ငါ့ရဲ့ႏုတ္ခမ္း ငါရွာလို့မရ
ငါ့ရဲ့ႏုတ္ခမ္း ငါရွာလို့မရ .........
ငါ့အိမ္မက္ႏွင့္ တီရွပ္မ်ား
မင္းရဲ့ညေတြထုတ္၀တ္သြား
မင္းရဲ့ညေတြထုတ္၀တ္သြား ........
မင္းဆံုးၿဖတ္ခ်က္ လက္ေခ်ာင္းမ်ား
ငါရဲ့၀ိညာဥ္လာၿဖဳတ္သြား
ငါရဲ့၀ိညာဥ္လာၿဖဳတ္သြား ........ ။ ။

poohatgyi@gmail.com
23:04 PM
3th, July, 2007

ကိုယ္ေရးအတၱဳပၸတၱိအက်ဥ္း

ဗီယက္နမ္ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္လို ငါေနထိုင္
ဂ်ေမကာကြ်န္းသားတစ္ေယာက္လို ငါခံစား
အာဖရိကန္မုဆိုးတစ္ေယာက္လို ငါအိပ္စက္
ကိုလံဘီယာအလုပ္သမားတစ္ေယာက္လို ငါရွုေမွ်ာ္
ေၾသာ္ .........
ငါတပ္မက္တဲ့ ကမာၻၾကီး
ငါးမန္းဟာ
ဆားငန္ေရနဲ့ အသားတုန္းငတ္သလို
ငါလည္း
အသစ္ နဲ့ သူ ့အခ်စ္ကိုငတ္မြတ္မိ
ေႏြဦး (၂၂) ရွိခဲ့ပါၿပီ။
ေႏြဦး (၂၂) ရုပ္ရွင္မွာ
ဗီလိန္လည္လုပ္ခဲ့ရ
ဇတ္လိုက္လည္းလုပ္ခဲ့ရ
ေထာင္ေခ်ာက္လည္းနင္းခဲ့ရ
ပိုက္ကြန္လည္းခ်ခဲ့ရ
ပ်ားရည္လည္းလ်က္ခဲ့ရ
ေဆးခါးၾကီးလည္းေသာက္ခဲ့ရ
နတ္ၿပည္လည္းတက္ခဲ့ရ
ငရဲၿပည္လည္းတက္ခဲ့ရ
ေသနတ္ၿပစ္ခန္းလည္းၾကံဳခဲ့ရ
သခင္ကိုယ္ေတာ္မွီူင္း နဲ့ အိုင္းစတိုင္း ကိုၾကိဳက္ခဲ့တာ
မင္ကိုနိုင္ နဲ့ မာတင္လူသာကင္း ကိုၾကိဳက္ခဲ့တာ
ေရာခ့္သီခ်င္း နဲ့ အရက္ၿပင္း ကိုၾကိဳက္ခဲ့တာ
မုန့္ဟင္းခါး နဲ့ ပါပလာ ကိုၾကိဳက္ခဲ့တာ
ပါ၀ါမ်က္မွန္ နဲ့ ၿခံထြက္သီးႏွံ ကိုၾကိဳက္ခဲ့တာ
မဟတၱမဂႏၵီ နဲ့ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုၾကိဳက္ခဲ့တာ
ၿမိဳ ့မၿငိမ္း နဲ့ ကတ္ကိုဘိန္း ကိုၾကိဳက္ခဲ့တာ
ငါသေလာက္ဥ နဲ့ ေကာင္မေလး ကိုၾကိဳက္ခဲ့တာ
ငါဟာ တကယ့္ပုထုဇဥ္ပဲ။

poohatgyi@gmail.com
01 :07 AM
1st, July, 2007